πανελλήνιος

-α, -ο, θηλ. και -ος / πανελλήνιος, -ον, ΝΑ [Πανέλληνες]

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε όλους τους Έλληνες ή αυτός που γίνεται με τη συμμετοχή όλων τών Ελλήνων

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το πανελλήνιο(ν)

α) το σύνολο τών Ελλήνων, ολόκληρη η Ελλάδα

β) συμβουλευτικό σώμα τού νεοσύστατου ελληνικού κράτους το οποίο συστάθηκε προς αντικατάσταση τής Βουλής ύστερα από την αυτοδιάλυση της στις 18 Ιανουαρίου 1818

αρχ.

1. προσωνυμία τού Διός στην Αθήνα και στην Αίγινα ως υπέρτατου θεού όλων τών Ελλήνων

2. το ουδ. ως ουσ. α) ο σύνδεσμος τών ενωμένων Ελλήνων το οποίο ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Αδριανό και τού οποίου τα μέλη ονομάζονταν Πανέλληνες

β) το ιερό τού Διός στην Αίγινα που κτίστηκε στα χρόνια τού αυτοκράτορα Αδριανού και αποτελούσε τόπο συνάντησης όλων τών Ελλήνων

3. (το ουδ. πληθ. κύριο όν.) τὰ Πανελλήνια

α) εορτή προς τιμήν τού Διός Πανελληνίου που γινόταν στην Αίγινα, αλλά και σε άλλα μέρη τής Ελλάδας

β) αγώνες που διεξάγονταν στην Αθήνα προς τιμήν τού αυτοκράτορα Αδριανού.

επίρρ...

πανελληνίως και πανελλήνια / πανελληνίως ΝΑ

σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε όλους τους Έλληνες, μεταξύ όλων τών Ελλήνων.